Sadettin Nüzhet Ergun (D: Bursa, 1901 – Ö: 25 Nisan 1946, İstanbul) Edebiyat tarihçisi, yazar.
Sadettin Nüzhet Ergun, 1901 senesinde Bursa’da dünyaya geldi. Babası Kolağası Ali Efendidir. İlk tahsiline Üsküdar İttihat ve Terakki Okulunda başladı. Sonrasında Üsküdar Sultanisini ve İstanbul Darülfünun Edebiyat Fakültesini tamamladı. 1921 senesinde Meşihat Dairesince sınav edilerek Hallaç Baba Sadi Dergahı Şeyhliğine belirleme edildi. Dergahlar kapanıncaya kadar bu göreve devam etti. Dergahlar kapatıldıktan sonrasında Ankara, Konya ve İstanbul’da edebiyat öğretmenliği yapmış oldu. 1943’te Bayezid Devlet Kütüphanesi Müdürlüğüne belirleme edildi. Bu vazifedeyken 25 Nisan 1946’da vefat etti.
Sadettin Nüzhet, Edebiyat tarihiyle ilgili çalışmalarıyla tanındı. Halk edebiyatının tesirinde kalmış olarak araştırmalarında bu alana ağırlık verdi. Edebiyat hayatına şiir yazarak başlamış olan Sadettin Nüzhet’in eserlerinde büyük bir vesika zenginliği, araştırmalarda titizlik ve karşılaştırma dikkati çeker. Eserlerinin bir kısmını tamamlayamamıştır.
Eserlerinden bazıları şunlardır:
1) Konya Vilayeti Halkiyat ve Harsiyatı’ndan (1926),
2) Karacaoğlan (1927),
3) Gevheri (1928),
4) Gedai (1933),
5) Kuloğlu (1933),
6) Hengami (1933),
7) Silleli Süruri (1934),
8) Âşık (1934),
9) Âşık Ömer (1936),
10) Şeyh Galib (1932),
11) Neşati (1935),
12) Şeyh-ül-İslam Bahai (1933)
13) Sabuhi (1933),
14) Baki (1935),
15) Pir Sultan Abdal (1929),
16) Bektaşi Şiirleri ve Nefesleri (1944-46 2 cilt),
17) Hatayi,
18) Türk Şairleri: 4 cilt olup en mühim çalışmasıdır. Tamamlayamamıştır.
19) Türk Musikisi Antolojisi (1942, 2 cilt).
