Napolyon döneminde Fransa’da başlayan ve 1800-1830 yıllarında tüm Avrupa’ya yayılan mimarlık, mobilya ve giyim üslubu. XVI. Louis döneminin sonlarında sadeleşmeye yönelen dekoratif sanatlar, devrim sonrasında Eski Çağ üsluplarından da etkilenerek daha ciddî ve sade çizgilere kavuştular. Duvarlar fresklerle süslendi. Mobilyalar Eski Çağ biçim ve süslemelerini aldılar. Yaldızlı bronzla süslenen masif ve kübik mobilyaların oluşturduğu bu “sözde antik”lik Napolyon tarafından benimsendi. Böylece “İmparator üslubu” da denen ampir doğmuş oldu. Osmanlılarda 1854-1874 yılları arasında görülen ve Türk ampir üslubu olarak adlandırılan bu üslup, Avrupa’dakinden oldukça farklı özellikler göstermiştir. Barokla aynı döneme rastladığından, yapıtların çoğu bu iki üslubun karışımından oluşmuştur. Tophane’deki Nusretiye Camii baroktan ampire geçişin, Dolmabahçe Sarayı ve Ortaköy Camii de iki üslubun karışımının örnekleridir.
